সময়
এতিয়াও ৰুদ্ধ তুমি । এতিয়াও ৰুদ্ধ মই । পিছে তুমি চোৱাচোন- এয়া মোৰ জীৱনত এটি দুটিকৈ সময়ৰ দ কৈ কাটখোৱা দাগ... মচি দিবানে আহি ( কচমেটিক্ চাৰ্জাৰী ?) নে উপহাৰ দিবা মোক সময়ৰ দাগ কটা নতুন ঘড়ী?
মনত পৰেতো তোমাৰ ? উপহাৰ দিছিলা মোক নিটোল এটি ঘড়ী.. কৈছিলা- সময় অনিৰুদ্ধ, মইহে ৰুদ্ধ তোমাৰ প্ৰেমত...। বুকুৰ পাৰ ভাঙি বৈছিল সুখৰ বন্যা । অকনমানি.. সোণালী..ক'লা ডায়েল.. বৰ ধুনীয়া, পিছে নাছিল তাত সময়ৰ বাৰটা দাগ । অতি মসৃণকৈ ঘূৰিছিল সময়ৰ কাঁটা....। 'এনেয়ে অকনমানি, ঘণ্টাৰ দাগো নাই- মইনো সময় কেনেকৈ চাম?' তুমি ব্যতিব্যস্ত হৈ কৈছিলা- 'মৰমে সময়ৰ দাগ নাৰাখে, তুমি এনেকৈয়ে সময় পাৰ কৰিবা, গমেই নাপাবা । তোমাৰ লাহী হাতত মই সময় হৈ ৰ'ম... অনিৰুদ্ধ সময় আৰু ৰুদ্ধ মই ।'বহুদিন হ'ল ।
No comments:
Post a Comment