ৰঞ্জন বর্মন
বহু দিনৰ পিছত আজি উভতি আহিছো
গাঁৱৰ পুৰণি ঘৰখনলৈ
মাটি খান্দি বিচাৰিছো সোণোৱালী শৈশৱ, ল’ৰালি
সেই সোণোৱালী ধাননি
উভতনি গো-বাটৰ ধূলিৰে আকাশ উদুলি-মুদুলি
নদীৰ বকুত মাৰ যোৱা ৰান্ধনি বেলি
ৰাতি ৰৈ ৰৈ বজা বাঁহপাতৰ বাঁহী
আনকি আইতাৰ মুখৰ সেই ৰাঙলী হাঁহি
সকলো একেই আছে
একেই আছে
গাঁৱৰ সোঁ-মাজৰ নামঘৰ, ৰাস্তা, স্কুলঘৰ
আজিও নামঘৰৰ ডবাৰ মাতত গাঁৱলৈ ৰাতি নামে
কুকুৰা চৰাইৰ ডাকত ৰাতি পুৱাই
সকলো একেই আছে পূৰ্ব্বতে যিদৰে আছিল
কিন্তু…
একে নাই
গাঁৱৰ ঘৰবোৰৰ আয়তন একে নাই
এৰা…সৰু জুপুৰি ঘৰবোৰ ডাঙৰ হ’ল…বহল হ’ল…
আৰু মানুহৰ মনবোৰ ঘৰবোৰৰ তুলনাত বৰ ঠেক হ’ল...
No comments:
Post a Comment