অৰ্দ্ধাঙ্গিনী
ক্ৰান্তি বৃত্তৰ আৱৰ্ত্তত সপ্তপদী বেলিটোশিৰত জিলিকা পৰত
উদং আকাশৰ সেওঁতাত
ঢোপাকলিয়া সপোন টো
গাঢ় কৈ ৰঙা হ'ল
নখে মাটি লেখা তোৰ দুভৰিত
পাৰ ভঙা কৌমুদীয়ে
সযতনে সিঁচি থৈ গ'ল
ভিজা মাটিৰ এজোলোকা উৰ্বৰা সুগন্ধি
মেঘালী চুলিটাৰিৰ ঢৌ খেলা বাটটোৰে
নামি আহিল এখনি সেউজীয়া নৈ
টোপাল টোপাল কৈ
বুলনী ঘৰৰ মজিয়াত
শাখা কঁৰিয়াৰ মৃদু সমলয় শুনি
বুকু পোৰা ৰ'দ জাক
হোহোকা পিছলা কৰি ৰ'ল
চ'ৰা ঘৰৰ পাছ চোতালত
আৱতৰীয়া বৰষুণজাকক
থাউকতে সামৰি থ' চোন
চাদৰৰ এচুকত বান্ধি
অভিসাৰী ৰাতিটোৰ
জোন গ'লা শেতেলীত
পাটীত পাৰি লবি
অভিমানৰ চপচপীয়া আঁচলটি
বুকুৱা বিলৰ পানীত
মৰম বোৰ ভৰুণ হ'ব
শুনিছনে বাৰু তই
উধানৰ চৰুটোক টুকুৰিয়াই
চাউলকণ সিজাবি
আকালৰ ভাতগৰা
গিয়াতিলৈ বাঢ়িবি
জুহালৰ জুইকুৰা
বতাহত নেমেলিবি কাহানিও
মেখেলা উজাই পিৰালিত
চুলি মেলি নবহিবি
তই গম পাৱনে
মোৰ শূন্য সময়ৰ বিষণ্ণ পদূলিটো
এতিয়া পৰিত্যক্ত হ'ল
তোৰ আজন্ম আপোন মুখখনি চোন
আমাৰ ন-ঘৰৰ মুধচত
জোনটো হৈ ওলমি ৰ'ল ।
No comments:
Post a Comment