একাজলী শৰতৰ অনুভৱ
তুমি এপাহি শৰতৰ শেৱালি / শৰত ঋতু হে তোমাৰ প্ৰিয় / ৰাতি জোনৰ পোহৰ হে / তোমাৰ সঙ্গী / ৰাতি ফুলি ৰাতিয়ে ততাতৰিয়াকৈ/ সৰি যোৱা /
বৰ্ষা বোকা পানী গোন্ধ আতৰাই আহিল নিয়ৰৰ কণাৰে সেমেকা পবিত্র ঋতু শৰত । শৰত মানে শেৱালি সুৱাস , সৌন্দৰ্যৰ ঋতু , কবিৰ কবিতাৰ ছন্দ আৰু আলফুলিয়া দূৱৰী দলিচাত নিয়ৰৰ লুকা ভাকু । যাৰ আগমনত নীলিম আকাশত শুকুলা মেঘৰ ছন্দ । যাক পোৱাৰ নিচাত ব্যাকুল হয় মন প্ৰাণ , জোনাক ৰাতি ছন্দময় আলোকেৰে দুচকুত ভাহি আহে স্বপ্ন আশাৰ ফুল পাহি । আতৰি যায় মানৱ মনৰ পৰা বিষাদ বিৰহ । শীতৰ সেমেকা বতাহে যেন মন প্ৰাণ সৰি নিয়ে , দি যায় শান্তিৰ বতৰা হৃদয়ৰ পৰা হৃদয়লৈ । আকাশত শাৰদীয় জোনৰ সাজোন কাচোন , পথাৰত খেতিয়কৰ সোণালী লখিমী জনী গাভৰু হয় , নৈ পাৰৰ কহুৱা ডৰায়ে উলাহতে নাচি বাগি আপোন পাহৰা হৈ পৰে , এই শৰতৰ যৌৱন ভৰা দেহটো দেখি ....।
শৰত আহিল প্ৰেমিকা / তোমাৰ প্ৰিয় ঋতু / সেই তাহানিৰ আহিন কাতি মাহ দুটি / তুমি ভালপোৱা / শেৱালি জুপি ফুলিব / যৌৱনত ভৰি দিব / নিয়ৰে দূৱৰীত দলিচা পাৰিব ..../
শৰত আৰু শেৱালি এৰাব নোৱাৰা যেন এক মধুৰ সম্পৰ্কৰ মিলন ভূমি । শেৱালি ফুলে কঢ়িয়াই আনে প্ৰেম ভক্তিৰ বতৰা , কাজল সনা দুচকুৰ পৰা সৰা চকুপানী দৰে আকাশেও যেন ধুৱাই দিয়ে নিয়ৰৰ কণা হৈ শেৱালি নিকা দেহাটি । থোপাথোপে ফুলা শেৱালি নিৰ্মল পাহিত যেন বিচাৰি পায় প্ৰেমিকে প্ৰেয়সী ঠিকনা , কবিয়ে কবিতাৰ ছন্দ , শৰত মাথোন ঋতু নহয় , প্ৰেয়সীৰ মনৰ ঠিকনা , কবিৰ মধুৰ কবিতা ....।
নীৰৱ নিটাল / গাভৰু ৰাতি / শৰত ঋতু / শেৱালি যৌৱন ভৰা সুৱাস / কহুৱা চিকুণ দেহা / মাথো অনুভৱৰ ছন্দ ময়...।
শেৱালি যেন শৰতৰ বুকুৰ কুটুম , শেৱালি সুৱাসে পবিত্র কৰি তোলে মনৰ আকাশ , শৰতৰ গাভৰু ৰাতি শেৱালি ফুলে নাচে বাগে ওমলে , পুৱাৰ আগে আগে দূৱৰী দলিচাত নিয়ৰৰ কণাৰ সতে বেদনাদায়ক হৈ ছন্দ পতন ঘটে । মাত্ৰ এৰাতি বাবেই আহি ততাতৰিয়াকৈ সৰি যায় , তথাপিও শেৱালি ফুলে দি যায় শান্তিৰ বতৰা পবিত্র অনুভৱ ....।
শেৱালিৰ শুভ্ৰতা , স্নিগ্ধতা , পবিত্রতা এক অনুভূতি , শেৱালিৰ সুৱাসে ধূপ ধূনাৰ লগতে দেৱী পূজাৰ মন্দিৰৰ ধ্যান ধাৰণাৰে সমৃদ্ধ কৰে । আৰু প্ৰেমিকায়ে আলফুলে দুহাতত তুলি মালা গাঠে । ত্যাগ বিৰহৰ প্ৰতীক শেৱালিয়ে দি যায় এপলকৰ বাবেও মানব মনত শান্তিৰ বতৰা পবিত্র অনুভৱ । সিচি থৈ যায় জোনাকৰ দৰে শুভ্ৰতা ....।
ৰাতি ফুলা ফুল তুমি / কিয় বাৰু / নোৱাৰানে/ প্ৰভাতি সুৰুযৰ সতে / ওমলিব/ ৰাতি ফুলি ৰাতিয়ে সৰি যোৱা .../ তুমি ইমান নীৰৱ / ইমান লাজুকিয়া ভাষা নে / এবাৰলৈ তো/ দি যাব পৰা / মনৰ বতৰা ...।
বাস্তৱ জ্যোতি গগৈ
যোৰহাট , খনামুখ
07040954841
বৰ্ষা বোকা পানী গোন্ধ আতৰাই আহিল নিয়ৰৰ কণাৰে সেমেকা পবিত্র ঋতু শৰত । শৰত মানে শেৱালি সুৱাস , সৌন্দৰ্যৰ ঋতু , কবিৰ কবিতাৰ ছন্দ আৰু আলফুলিয়া দূৱৰী দলিচাত নিয়ৰৰ লুকা ভাকু । যাৰ আগমনত নীলিম আকাশত শুকুলা মেঘৰ ছন্দ । যাক পোৱাৰ নিচাত ব্যাকুল হয় মন প্ৰাণ , জোনাক ৰাতি ছন্দময় আলোকেৰে দুচকুত ভাহি আহে স্বপ্ন আশাৰ ফুল পাহি । আতৰি যায় মানৱ মনৰ পৰা বিষাদ বিৰহ । শীতৰ সেমেকা বতাহে যেন মন প্ৰাণ সৰি নিয়ে , দি যায় শান্তিৰ বতৰা হৃদয়ৰ পৰা হৃদয়লৈ । আকাশত শাৰদীয় জোনৰ সাজোন কাচোন , পথাৰত খেতিয়কৰ সোণালী লখিমী জনী গাভৰু হয় , নৈ পাৰৰ কহুৱা ডৰায়ে উলাহতে নাচি বাগি আপোন পাহৰা হৈ পৰে , এই শৰতৰ যৌৱন ভৰা দেহটো দেখি ....।
শৰত আহিল প্ৰেমিকা / তোমাৰ প্ৰিয় ঋতু / সেই তাহানিৰ আহিন কাতি মাহ দুটি / তুমি ভালপোৱা / শেৱালি জুপি ফুলিব / যৌৱনত ভৰি দিব / নিয়ৰে দূৱৰীত দলিচা পাৰিব ..../
শৰত আৰু শেৱালি এৰাব নোৱাৰা যেন এক মধুৰ সম্পৰ্কৰ মিলন ভূমি । শেৱালি ফুলে কঢ়িয়াই আনে প্ৰেম ভক্তিৰ বতৰা , কাজল সনা দুচকুৰ পৰা সৰা চকুপানী দৰে আকাশেও যেন ধুৱাই দিয়ে নিয়ৰৰ কণা হৈ শেৱালি নিকা দেহাটি । থোপাথোপে ফুলা শেৱালি নিৰ্মল পাহিত যেন বিচাৰি পায় প্ৰেমিকে প্ৰেয়সী ঠিকনা , কবিয়ে কবিতাৰ ছন্দ , শৰত মাথোন ঋতু নহয় , প্ৰেয়সীৰ মনৰ ঠিকনা , কবিৰ মধুৰ কবিতা ....।
নীৰৱ নিটাল / গাভৰু ৰাতি / শৰত ঋতু / শেৱালি যৌৱন ভৰা সুৱাস / কহুৱা চিকুণ দেহা / মাথো অনুভৱৰ ছন্দ ময়...।
শেৱালি যেন শৰতৰ বুকুৰ কুটুম , শেৱালি সুৱাসে পবিত্র কৰি তোলে মনৰ আকাশ , শৰতৰ গাভৰু ৰাতি শেৱালি ফুলে নাচে বাগে ওমলে , পুৱাৰ আগে আগে দূৱৰী দলিচাত নিয়ৰৰ কণাৰ সতে বেদনাদায়ক হৈ ছন্দ পতন ঘটে । মাত্ৰ এৰাতি বাবেই আহি ততাতৰিয়াকৈ সৰি যায় , তথাপিও শেৱালি ফুলে দি যায় শান্তিৰ বতৰা পবিত্র অনুভৱ ....।
শেৱালিৰ শুভ্ৰতা , স্নিগ্ধতা , পবিত্রতা এক অনুভূতি , শেৱালিৰ সুৱাসে ধূপ ধূনাৰ লগতে দেৱী পূজাৰ মন্দিৰৰ ধ্যান ধাৰণাৰে সমৃদ্ধ কৰে । আৰু প্ৰেমিকায়ে আলফুলে দুহাতত তুলি মালা গাঠে । ত্যাগ বিৰহৰ প্ৰতীক শেৱালিয়ে দি যায় এপলকৰ বাবেও মানব মনত শান্তিৰ বতৰা পবিত্র অনুভৱ । সিচি থৈ যায় জোনাকৰ দৰে শুভ্ৰতা ....।
ৰাতি ফুলা ফুল তুমি / কিয় বাৰু / নোৱাৰানে/ প্ৰভাতি সুৰুযৰ সতে / ওমলিব/ ৰাতি ফুলি ৰাতিয়ে সৰি যোৱা .../ তুমি ইমান নীৰৱ / ইমান লাজুকিয়া ভাষা নে / এবাৰলৈ তো/ দি যাব পৰা / মনৰ বতৰা ...।
বাস্তৱ জ্যোতি গগৈ
যোৰহাট , খনামুখ
07040954841
No comments:
Post a Comment