যান্ত্ৰিক সভ্যতা
সময় যেতিয়া পাওঁ
তেতিয়াই ভাবো
তোমাৰ কথা
মনত যেতিয়া পৰে
তেতিয়াই স্মৰণ কৰো
মোৰ আইক মোৰ পিতাইক
সেই মোৰ হাঁহি ধেমালিৰে
পাৰ কৰা যান্ত্ৰিকতা বিহীন
সমাজখনৰ কথা ।
যান্ত্ৰিকতাৰ মাজত কক্ বকাই
শুকান নদীৰ বালিত আমি যেন
হেৰাই পেলাইছো আমাৰ সভ্যতা …
যতেই চাও যি ফালেই চাও কেৱল
যান্ত্ৰিকতা …
পানী খাবা ?
পানী কত ?
পানীটুপিৰ বাবেও হাহাকাৰ !
পানীৰ বিনিময়ত মুল্য দিব লগা হয়! লুইত তুমি বইছা কিয় !
তোমাৰ সভ্যতাৰ নামত আজি মুল্য
বহন কৰি পিয়াহৰ পানীৰে শৰীৰ জুৰাইছে
আকাশৰ মেঘ
বতাহৰ ধুলিকণা
বৰষুণৰ টেপালটো যদি
কেতিয়াবা মুল্য দিব লগা হয়
যান্ত্ৰিক সভ্যতাৰ মহা মাবৱ সকল
ধনৰ টোপোলা কৰিছানে যোগাৰ ?
বাজেত তৈয়াৰ কৰিছানে ?
কোনে জানে যান্ত্ৰিকতাৰ পৃথিৱীত
উশাহ নিশাহৰো মুল্য নালাগিব ? সদায় সচেতন !
তোমালোক যান্ত্ৰিক সভ্যতাৰ!
No comments:
Post a Comment