সুৰভীৰ দাঁতৰ বিষ
বতৰ ঠাণ্ডা, বৰষুণ দিয়া নাই যদিও হীম চেঁচা বতাহ বলি আছে পুৱাৰ পৰা ৷ নিশাটো টোপনি নাই সুৰভীৰ, দাঁতৰ বিষ ৷ ইফালে নতুন বোৱাৰী ঘৰখনৰ ৷ দাঁতৰ বিষত জ্বৰ জ্বৰ ভাৱ ৷ বাওঁ গালখন ফুলি ফুলা লুচি খনৰ দৰে হৈ আছে৷ ঠাণ্ডা পানী খাব নোৱাৰি, তাতে পতি দেৱে মৰমতে অ' মোৰ কলিজা জনী ঐ বুলি ফুলি থকা গালত চিকুটি দিলে৷ আয়ৈ মাআআআ মৰিলো বুলি সুৰভী বিচনাত পৰি দিলে ৷ পতি দেৱ দিপুৱে কি হ'ল বুলি কোৱাৰ লগে লগে সুৰভীৰ চকুৰে সৰ সৰকৈ চকুলো বৈ আহিল ৷ দিপুৱে সুৰভীৰ মুখ মেলি চাবলৈ যত্ন কৰিলে কথাটো কি ? চকুলোৱে বাট নেদেখা সুৰভীয়ে মুখ মেলি দেখালে যে দাঁতৰ বিষ, মানুহটোৰ খবৰেই নাই ৷ দিপুৱে চাই হাঁহিব নে কান্দিব কৰি ভাবিলে হায়ৈ গুৰি দাঁত বুলিবলৈ দুটা নে তিনটাহে বাকী আছে, বিয়া পতা আগতে যদি এবাৰ দেখিলেহেঁতেন ৷ নতুন দাঁত এপাৰী লগাব গলেও কমখন টকা লাগিবনে ৷ ডাক্তৰৰ ওৰলৈকে লৈ যোৱাটোই উত্তম হ'ব ৷ নতুন বোৱাৰী, চাবলে অহা মানুহে বোৱতী নৈ দৰে বৈয়ে আছে—
দুপৰীয়া নৱ দম্পতী টাউনৰ দাঁতৰ ডাক্তৰ চেম্বাৰ পালেগৈ ৷ সুৰভীৰ মুখখন ঘৰীয়ালৰ দৰে বহলকৈ মেলাই ডাক্তৰে ডাঙৰ লাইটৰ পোহৰত চালে ৷ সৰু হাতুৰী ,কেঁচি ,আদি যন্ত্ৰ পাতী লৈ সুৰভীৰ মুখৰ আগত ৷ দিপুৱে পিছফালে ৰৈ জুমা জুমী কৰি থাকিল ৷ দাঁতৰ বিষৰ লৈ দিপুৰ ভয় নাই, ভয় ডাক্তলৈহে ৷ দাঁত চাওঁ বুলি বহুতে হেনো কিলাকুটিৰে তিৰুতাৰ গাত ভেজা দিয়ে ৷ সি শুনিছেহে কথাটো ৷ সুৰভীক যদি তেনে কিবা এটা কৰে তাৰ কেচি খনে যে ডাক্তৰৰ পেট ঘুটালী নিদিব মানে নাই ৷
কটক্ কটক্ কটক্ কটক্ ডাক্তৰে হাতুৰীটোৱে বিষাই থকা দাঁতটোত টোকৰীয়াই দিলে ৷ সুৰভীয়ে আয়ৈইইই উহ উহ উহ বুলি চিঞৰি দিলে ৷ চকুৰ পানীৰে সুৰভীৰ গালে গঙ্গা যমুনা বৈ গ'ল ৷
ডাক্তৰে খচ্ কচ্ কৈ প্ৰেচক্ৰিপশ্বন এখনত বিষৰ টেবলেট লিখি দিলে ৷ দহ দিনৰ পিছত দাঁত হৰাব লাগিব ৷ দিপুৰ সুৰভীলৈ দুখ লাগিল, দেহি ঐ মাংস হ়াড চোবাই ভাল পোৱা মানুহজনী, মাছৰ ফিচা চোবাই ভালপোৱা মৰমৰ সুৰভী জনীক এৰি সি নিজে দকচি খাব লাগিব৷
ঘৰলৈ আহি থাকোতে ৰাষ্টাৰ কাষত গ্ৰাহকৰ বাবে ৰৈ থকা ফোচকা, চানাৱালা, মম' পকৰী, আলুচপ আদি দোকানবোৰ দেখি সুৰভীৰ চকু বেজাৰে চলচলীয়া হৈ উঠিল ৷ দিপুৱে দোকানৰ পৰা ব্ৰেড এটা কিনি তাইৰ হাতত দি ক'লে— আজি এইটোৰেই কাম চলোৱা সোণজনী বুলি তাইৰ ফুলি থকা গাল খনতে পাহৰি চিকুট এটা দিলে ৷ আয়ৈ মৰিলো বুলি সুৰভী ৰাষ্টাৰ মাজতে বহি পৰিল ৷৷
দুপৰীয়া নৱ দম্পতী টাউনৰ দাঁতৰ ডাক্তৰ চেম্বাৰ পালেগৈ ৷ সুৰভীৰ মুখখন ঘৰীয়ালৰ দৰে বহলকৈ মেলাই ডাক্তৰে ডাঙৰ লাইটৰ পোহৰত চালে ৷ সৰু হাতুৰী ,কেঁচি ,আদি যন্ত্ৰ পাতী লৈ সুৰভীৰ মুখৰ আগত ৷ দিপুৱে পিছফালে ৰৈ জুমা জুমী কৰি থাকিল ৷ দাঁতৰ বিষৰ লৈ দিপুৰ ভয় নাই, ভয় ডাক্তলৈহে ৷ দাঁত চাওঁ বুলি বহুতে হেনো কিলাকুটিৰে তিৰুতাৰ গাত ভেজা দিয়ে ৷ সি শুনিছেহে কথাটো ৷ সুৰভীক যদি তেনে কিবা এটা কৰে তাৰ কেচি খনে যে ডাক্তৰৰ পেট ঘুটালী নিদিব মানে নাই ৷
কটক্ কটক্ কটক্ কটক্ ডাক্তৰে হাতুৰীটোৱে বিষাই থকা দাঁতটোত টোকৰীয়াই দিলে ৷ সুৰভীয়ে আয়ৈইইই উহ উহ উহ বুলি চিঞৰি দিলে ৷ চকুৰ পানীৰে সুৰভীৰ গালে গঙ্গা যমুনা বৈ গ'ল ৷
ডাক্তৰে খচ্ কচ্ কৈ প্ৰেচক্ৰিপশ্বন এখনত বিষৰ টেবলেট লিখি দিলে ৷ দহ দিনৰ পিছত দাঁত হৰাব লাগিব ৷ দিপুৰ সুৰভীলৈ দুখ লাগিল, দেহি ঐ মাংস হ়াড চোবাই ভাল পোৱা মানুহজনী, মাছৰ ফিচা চোবাই ভালপোৱা মৰমৰ সুৰভী জনীক এৰি সি নিজে দকচি খাব লাগিব৷
ঘৰলৈ আহি থাকোতে ৰাষ্টাৰ কাষত গ্ৰাহকৰ বাবে ৰৈ থকা ফোচকা, চানাৱালা, মম' পকৰী, আলুচপ আদি দোকানবোৰ দেখি সুৰভীৰ চকু বেজাৰে চলচলীয়া হৈ উঠিল ৷ দিপুৱে দোকানৰ পৰা ব্ৰেড এটা কিনি তাইৰ হাতত দি ক'লে— আজি এইটোৰেই কাম চলোৱা সোণজনী বুলি তাইৰ ফুলি থকা গাল খনতে পাহৰি চিকুট এটা দিলে ৷ আয়ৈ মৰিলো বুলি সুৰভী ৰাষ্টাৰ মাজতে বহি পৰিল ৷৷
No comments:
Post a Comment