তুমি হব বিচৰা নেকি মোৰ পত্নী
তুমি হব বিচৰা নেকি মোৰ পত্নী
মোৰ সতে সুখ দুখৰ সংসাৰ
পাতিব বিচৰা নেকি
বিশ্বাসে ভৰাই যাব বিচৰা নেকি
অনাগত দিনবোৰ
কিন্ত এটা কথা
তুমি আৰু মই
জোন তৰা মিতিৰালি দৰে
হব লাগিব
কজলা ডাৱৰে আৱৰা হলে নহব
ঢল পুৱাতে উঠি চোতাল সাৰি
তুলিব লাগিব পুখুৰী পানী
ৰুবগৈ লাগিব দ- মাটি ভূই
দাবগৈ লাগিব
আঘোণৰ সোণালী ধান
কিন্ত জোকলৈ ভয় কৰিলে নহব
বোকা পানী দেখি
মূৰে কপালে হাত দিলে নহব
তেতিয়া থাকিব লাগিব
ভোকৰ পুখুৰীত নামি
যদি হয় আমাৰ
মৰমৰ এটি বৰ্ণমালা
তেতিয়া শিকাব লাগিব তুমিযে
জীৱনৰ যোগ বিয়োগ নেওঁতা
নিজৰ ভৰিত থিয় হব বাবে
দিব লাগিব উপদেশ
বেয়া নকৰিবা
আনৰ নানিবা বুলি
মৰমৰ মাতেৰে কোলাত তুলি
খুৱাব লাগিব বুকুৰ উশাহ
মাৰিব নোৱাৰিবা গালত এটি চৰ
জীৱনৰ প্ৰতিটো পল অনুপল অভিজ্ঞতা
কব লাগিব
একেখন আকাশৰ তলতে
থাকিব লাগিব
এতিয়া তুমি হব বিচৰা নেকি
মোৰ পত্নী ...।
No comments:
Post a Comment