মন বননি
তুমি সিদিনা মোক কলম উপহাৰ দিলা।মই হাতত তুলি ললো তুমি দিয়া উপহাৰ।
হাতত উঠিল নীলা!!
নীলা কলমেৰে বহুতো মনৰ ছবি আকিলো
নীলা কলমেৰে বহুতো প্ৰেমৰ গীত ৰচিলো
নীলা কলমেৰে আবেগত নাটৰ ৰচনা কৰিলোঁ
বিনন্দীয়া পৃথিবীত সাঁতুৰি ফুৰিলো।
দেহ মন প্ৰাণ ধুৱাই দিলোঁ
দেহ মন প্ৰাণ নোৱাই ললো
কলমৰ নীলা চিয়াহী খিনি নিমিষতে হৈ পৰিল মোৰ অতি মৰমৰ
মোৰ অতি চেনেহৰ
মোৰ অতিকে আপোন
কলমৰ নীলা চিয়াহী খিনি সাক্ষী হৈ ৰল
অনাবিল আনন্দৰ!
আমাৰ প্ৰেমৰ....
যত আছে সচাঁ মৰম
সজল মৰম
এবুকু নিষ্পাপ জীয়া মৰম!
No comments:
Post a Comment