নাংচেং নিভা গগৈ

---

বিধবাৰ সাজ পিন্ধাৰ দিনা

(উছর্গাঃ এগৰাকী বান্ধৱীলৈ। যিয়ে তেওঁৰ বিবাহৰ এবছৰ পিছতেই বিধবাৰ সাজ পিন্ধে ।)

আজি আপোনাৰ দেহত ঢাকি ধৰা কপাহী চাদৰ খনৰ বৰণৰ দৰেই মোৰ দেহটো মেৰিয়াই ধৰিলো,
যিটো বৰণ আপোনাৰ প্ৰিয় নাছিল,
আপোনাৰ পৰা অহা আপোন গোন্ধটোও আজি আপোনাৰ সৈতে পুৰি পেলাব,
আপোনাৰ আত্মীয়ই উশাহবোৰ ক'ত পেলাই দিলে বাৰু
মোৰ উশাহৰ সৈতে লগ নোপোৱা হ'ব আজিৰ তাৰিখৰ পৰা
আপোনাৰ হাতৰ স্পর্শত জাগি উঠা মোৰ শিঁহৰনবোৰ,
 হৃদয়ৰ ঝংকাৰ তথা আৱেগিক ভাৱনাবোৰ
আপোনাৰ সৈতে এদিন মাটি হ'ব
এদিন বতাহৰ লগত ধূলিময় হৈ মোৰ দেহত মল হৈ লাগিব
আপুনি চকু মুদি আকৌ নেমেলিলে
মই চকু মেলি আপোনাৰ সৈতে কথা পাতিম দিবানিশে,
আপোনাৰ চেঁচা দেহটো মোৰ উত্তপ্ত হৈ থকা হৃদয়ত নিতৌ উম লব ,
মই জাগি থাকিম ,
অনুভৱ কৰিম ,
প্ৰেমালাপ কৰিম প্ৰতি ক্ষণে
আপোনাৰ শেতা পৰা দুগালত শূণ্যতে চুমা আঁকিম আপুনি নজনাকৈয়ে
,
মোৰ গর্ভত আপোনাৰ পৰা পোৱা মাতৃত্বৰ গর্বক সামৰি ল'ম মোৰ উকা দুহাতে ,
দেহৰ আৰু মনৰ অলঙ্কাৰ খুলি আপোনাৰ সৈতে পথালো ,
ফুটুছাই বৰণৰ পোহৰত আহিব নিতৌ ,
আপোনাক শূণ্যতে আলিঙ্গন কৰিম ,
এতিয়া যে শূণ্যতে উলমি থাকিব মোৰ ভূত-ভৱিষ্যত ...

কবিঃ নাংচেং নিভা গগৈ

---