এবুকু অনুভৱ
নিজৰ অস্তিত্ব পাহৰি কেতিয়াবা নদীৰ মেটেকাৰো প্ৰেমত পৰো....! গছৰ বাকলি পিন্ধা মনটো এতিয়া তোমাৰ স’তে সাতুৰি যাব খোজো...। সেন্দুৰীয়া সপোনবোৰ তোমাৰ নদীৰ বালিচৰ...!
পথৰ ভিখাৰীয়ে জানো সপোন নেদেখে চন্দ্ৰত নিজৰ ঘৰ...! লেতেৰা মাটিতে গা-ঘেলাই অনুভৱ কৰো ময়ো তোমাৰ আলিঙ্গন....।। পাৰিবা জানো লব মোক অনুভৱত.....। থাকিব পাৰিবা জানো মোৰ কলিজাৰ মাজত...।
মই জানো অনুভৱৰ দৰে বাস্তৱ সুন্দৰ নহয়....। তথাপিওঁ যে তোমাৰ প্ৰেমত পৰিলো....। প্ৰেমৰ মাদকতা ভৰা হিয়াত তোমাকে বিচাৰি ফুৰো...।
ওচৰলৈ নাহিবা আৰু...! ভয় লাগে মোৰ....। মই যে পথভ্ৰস্ত এজন বিভ্ৰান্ত প্ৰেমিক...! মই জানো ভঙা কলিজা মোৰ আদৰি লব নোৱাৰিবা....।
তোমাৰ সহানুভূতিক মই প্ৰেম বুলি পুনৰ ভুল কৰিছো....। তুমি আতৰি যোৱা...! আতৰি যাওঁক মোৰ সকলো অনুভৱ.....! আতৰি যাওঁক মোৰ সকলো আৱেগ....। আতৰি যাওঁক মোৰ সকলো অস্তিত্ব....।
আকাশৰ সতে মিলি নিস্প্ৰভ এদিন হৈ যাব সকলো আৱেগ, অনুভৱ....। আৱেগে ডাৱৰ হব....। অনুভৱে বৰষুণ.....। মাটিতে অংকুৰিত হব....। প্ৰেমৰ শস্য.....। পৃথিৱী ধুনীয়া হব...। সেউজীয়া হব তোমাৰ সপোন....। সপোনবোৰ আকৌ লহপহকৈ ফুলিব....। মোৰে বুকুত......।
No comments:
Post a Comment