নৈ আৰু কবিতা

(কবিঃ কবিৰঞ্জন দাস)

নিৰ্জনতাৰ বুকুত বাজি থকা সুৰটি
বাজি থাকে ৰৈ ৰৈ
পাৰাপাৰহীন নদীৰ দৰে
শুকাই যায় হঠাতে
আগতেতো কাহানিও নাছিল এনে
পূৰ্বপুৰুষৰ হাঁহি আনন্দ আৰু চকুলো
এনেকৈয়ে যাবনে শুকাই ...
আমাৰ সুখ সুবিধাৰ বাবে কিমানযে আৰু
দিব লাগিব বলিদান
কোনে জানে কবিতাৰ ভাষা কিয় হেৰাই যায়
এটা দুখে হৃদয় খুলি খুলি খায়
অ' প্ৰেমৰ নৈ
তোক লৈ কবিতা লিখিবলৈও আমাৰ যে অধিকাৰ নাই ...